Terug naar de routine

De carnavalsvakantie is weer voorbij. Een week is echt zo voorbij en vooral omdat ik de griep heb gehad. En ondanks dat ik merk dat de griep nog niet helemaal uit mijn lichaam is, heb ik het gevoel dat het ergste nu toch echt voorbij is, ook bij de kinderen gelukkig. Het heeft allemaal wel lang genoeg geduurd. (we hebben tenslotte al vanaf begin december om de beurt een zieke gehad, dus ik ben er ook wel heel erg klaar mee).

Maar goed, ik blijf positief en denk maar zo, we gaan weer richting de lente. Altijd leuk, de vogeltjes die weer beginnen te fluiten, bloemen die weer gaan bloeien, mijn verjaardag (hahah), dagen die weer langer worden maar ook beter weer, warmere dagen. Leuk die gedachte, maar dat duurt nog een paar weekjes.

Eind van de week ga ik gezellig een dagje met mijn moeder naar de huishoudbeurs. Hier heb ik echt enorm veel zin in. Maar zoals jullie allemaal ook zullen weten is griep hebben/krijgen terwijl je fm hebt een super aanslag op je lichaam, zo dus ook op die van mij. Hierdoor weet ik dat ik het aankomende week toch extra rustig aan moet doen. Dingen ver van te voren plannen of spontaan doen, dat werkt helaas bijna nooit meer. Hier ontkom ik natuurlijk niet altijd aan, en net zoals de huishoudbeurs, dat heb ik samen met mijn moeder al weken geleden ingepland. Maar dan wel op een vrijdag, zodat ik daarna nog een heel weekend heb om bij te komen. En we nemen mijn dochtertje ook mee, zij is nog heel erg klein, maar hierdoor moet zij dus in de kinderwagen liggen, wat voor mij meteen positief uitpakt want ik kan achter de kinderwagen lopen, heb hierdoor meer houvast en we moeten extra verplichtte pauzes inlassen (jaja ik weet het ik ‘’gebruik’’ mijn eigen kind voor mijn eigen ‘’leuke’’ doeleinden hihi, maar eigenlijk is ze een soort vangnet, mijn vangnet. Want anders ga ik misschien toch te gemakkelijk over mijn grenzen heen. Nu kan dat niet). Die dag is zij mijn Japie Krekel J. En ik heb ook wel even zitten twijfelen of ik haar wel mee moest nemen, niet zo zeer omdat ze klein is, maar meer vanwege de kinderwagen, want als het dan druk is, dan loop ik daar met de kinderwagen, misschien niet heel handig dacht ik. Maar goed ik ook aan mezelf denken, ik heb er wel steun aan, plus dat er natuurlijk ook de negenmaandenbeurs is, dus er lopen genoeg mensen met een kinderwagen. En laten we wel wezen of je nu tegen de enkels gereden wordt door een kinderwagen of door een boodschappenwagentje ;) (zo’n ding waar vroeger alleen je overgrootmoeder mee liep omdat zij heel erg oud was, maar tegenwoordig loopt iedereen ermee omdat ze zijn opgepimpt en allemaal leuke moderne printjes hebben).

Voordat het zover is, begint vandaag weer het ‘’normale’’ leven, niet meer in bed blijven liggen en met de kinderen een film kijken en dan opstaan wanneer we zelf willen. NEEEE we gaan terug naar de routine. Kinderen op tijd opstaan en de oudste naar school en dan boodschappen doen voor het avondeten. En ik ga weer terug naar mijn schoonmaakrooster, terug naar mijn huishoudroutine, de ‘’rust’’ in mijn hoofd weer terug krijgen. Heel lang geleden heb ik een schoonmaakrooster voor mezelf gemaakt, met voldoende pauzes erin, want op die manier vond ik bij mezelf voldoende ‘’motivatie’’ om hoe dan ook mijn huishouden te blijven doen, goede of slechte dag. Eens in de zoveel tijd laat ik rooster een beetje voor wat het is, door omstandigheden of omdat ik het bewust doe, maar uiteindelijk (niet dat het een zooi is in mijn huis hoor, helemaal niet, maar met drie kleine kinderen zie je en dat mag ook dat er geleefd wordt) wordt ik na verloop tijd toch een beetje onrustig en grijp ik terug op mijn vertrouwde schema (ook al kan ik heel goed van mijn schema afwijken). Noem het nesteldrang die niet meer over is gegaan.

Duracell konijntjes

De griepperiode houdt binnen ons gezin nog wel even aan, helaas. Met de oudste gaat het langzaam de goede kant op, de antibiotica slaat gelukkig aan en zijn oogjes zie je iedere dag weer een beetje beter worden. Maar nu heeft de middelste zijn oogjes ontstoken, hoogstwaarschijnlijk dezelfde bacterie als zijn oudste broer en heeft hij ook nog eens de gewoonlijke andere griepverschijnselen. De jongste telg van het gezin houden we maar even extra goed in de gaten, want ondanks dat de kleine meid weer steeds beter gaat drinken, begint ook zij tekenen van de griep te vertonen. En alsof dat nog niet genoeg was, heb ik zelf ook griep onder de lede. Ik voel me gezicht en heb spierpijn op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat het kon ;) . Maar door dit alles viel mijn ‘’wat een leuke zaterdag’’ had moeten worden in het water.  Ik had namelijk gepland om met mijn moeder gezellig een dag naar Amsterdam te gaan en als afsluiting van de dag zouden we samen naar de Ladies of Soul gaan, even ontspannen na een aantal stressvolle weken. Maar die stressvolle weken hebben een grotere impact op mijn lichaam gehad dan in eerste instantie bleek, maar ook ik moet eraan geloven en de koek is voor nu dus echt even op. Sterker nog de koek is echt op, in plaats van zaterdagavond vroeg naar bed te zijn gegaan omdat ik me al niet zo lekker voelde, heb ik vervolgens de hele avond op de spoedeisende hulp doorgebracht. Na nodig onderzoek en bijna niet meer te kunnen lopen omdat ik me zo beroerd voelde, bleek dat het ‘’gelukkig’’ alleen maar een beginnende griep was. Heb me op dat moment wel goed gerealiseerd dat fibromyalgie in combinatie met griep niet echt (zeg maar helemaal niet) fijn is.

Eigenlijk merkte ik afgelopen week al dat het steeds minder ging. Ben hartstikke vermoeid en mijn lichaam is ook moe (bloed laten prikken bij de huisarts, eindelijk, maar dat was allemaal goed). Toch ook maar even bij de reumatoloog langs geweest, had steeds pijn op mijn borst met ademen en pijn tussen de schouderbladen. Gelukkig kwam hier niets geks uit, het kwam puur van de stressvolle weken. Reumatoloog raden wel aan, de dosering van de pijnstilling op te hogen, dit ook gedaan en moet zeggen dat het wel verlichting geeft. En ik moest het RUSTIGER aan gaan doen en daarin mijn ritme moet vinden. Serieus, rustiger aan doen nog rustiger, heb het gevoel dat wanneer ik op dit moment nog rustiger aan doe ik COMPLEET stil kom te staan. Maar goed ik zal het eens een kans geven en nu met een fikse griep op de loer is dat misschien niet eens zo’n heel slecht idee.

Afgelopen week was wel een mooi moment om aan mijn oudste zoontje uit te leggen (althans een poging gedaan tot) hoe het zit als ik (mama) minder energie heb. Ik moest een manier verzinnen die leuk en levendig was om het uit te leggen. Want ik weet heel goed dat ik lang niet meer alles zo goed kan als dat ik het voorheen kon en dat maakt me regelmatig verdrietig. Maar als ik dan de vraag krijg waarom ik weer moe ben, een logische en zeker ook terechte vraag, is dat wel heel confronterend.  Samen met hem heb ik reclamespotjes van Duracell batterijen (je weet wel, die konijntjes die niet van ophouden weten, eindeloos veel energie hebben) zitten kijken. En uitgelegd dat hij en zijn broertje de Duracell konijntjes zijn, heeeeeel veeeeeeel energie hebben. En ik ben dan het konijntje dat al heeeeel snel moet opgeven. Daarnaast een beetje proberen uit te leggen waardoor mijn energie ook minder wordt, bijvoorbeeld nu wanneer ik dus griep krijg. Want ja probeer maar eens aan een 4 jarige uit te leggen hoe het zit wanneer ‘’mama’’ fibromyalgie heeft en dus niet altijd alles kan doen omdat het lichaam niet wil. Duracell batterij konijntjes leken me dan wel een goed idee.

Maar ik ben al heel lang geen Duracell batterij konijntje meer, dat ik kon doen en laten wat ik wilde, die tijden zijn voorbij. Dat is me inmiddels duidelijk geworden, heb dat nog niet altijd geaccepteerd, ooit komt dat misschien nog wel.

Voor nu zijn mijn batterijen echt leeg en moeten ze nodig opgeladen worden.

Toch maar pijnstilling

Ppppffffffff, hele heftige weken achter de rug. Ken je dat liedje van Herman van Veen – Opzij, nou zoiets zeg maar. Voor het eerst in weken weer naar de fysiotherapie geweest, dat had heel even geholpen, maar binnen 24 uur was ik weer terug bij af. Vanwege de klachten ben ik constant moe, dus besloten om toch maar eens langs de huisarts te gaan en samen even in conclaaf te gaan. Samen besloten dat het misschien toch wel eens een goed idee kan zijn om weer een keer bloed te laten prikken (lees ik ben ruim 3 weken geleden bij de huisarts geweest, heb nog geen bloed laten prikken, Nieuwsgierig geworden J hieronder lees je hoe dat komt). En in overleg met de huisarts maar besloten dat het toch tijd werd dat ik mijn lichaam eens wat rust ging gunnen. Dus het zou beter zijn als ik pijnstilling zou gaan nemen. De categorie paracetamol werkt helaas niet, maar alle zware pijnstilling, soort verdovende middelen, zoals morfine-achtige wil ik niet. Ik heb 3 kleine kinderen en ik wil alert blijven. En hoe dom misschien ook dan ben ik super hard voor mezelf, dan lijdt ik maar pijn denk ik dan, misschien went het wel een keer. Sterker nog ik heb al zolang pijn ik weet niet beter. Maar goed gelukkig had de huisarts een tussen oplossing, Zaldiar, gedeelte tramadol gedeelte paracetamol en ik moet zeggen het haalt de scherpe kantjes er vanaf. Hoelang dit zo blijft, geen idee, dat zie ik dan wel weer, maar dit heb ik voor nu toch al gewonnen. In de tussentijd ook een speciaal kussen aangeschaft om mijn rugspieren aan te sterken. Leek me iets praktischer dan zo’n gigantische ergonomische bal (wel minder leuk voor de kinderen ;) ).

En zoals velen van jullie ongetwijfeld zelf ook hebben ondervonden, heerst er de griep. Nou ik kan je vertellen daar wordt je als moeder van 3 kleine kinderen niet vrolijk van. Eerst wordt de oudste ziek na al een paar weken verkouden te zijn geweest, hele hoge koorts en overal spierpijn, maar knapt gelukkig naar een paar dagen aardig op. Gelukkig dacht ik, maar dan, de middelste die de griep krijgt, ook hij heeft hele hoge koorts, spugen, diarreeHHH en heel erg hoesten, de bekende griepverschijnselen. In de tussentijd begint de kleinste (2 maanden oud) ook te hoesten en minder te drinken. En omdat ik een gelukkige huismoeder ben, en door de fm minder weerstand had, werd ik zelf ook nog eens ziek. Maar ja als moeder zijnde heb ik eigenlijk helemaal geen tijd om ziek te zijn en al helemaaaaaaaaaaaaal niet als mijn kinderen dan ook nog eens ziek zijn. Omdat mijn dochtertje steeds zieker werd, ben ik toch met alle kinderen naar de huisarts geweest. Heb letterlijk peentjes gezweet, maar goed mijn kinderen gaan voor alles. En tot overmaat van ramp werd ze opgenomen in het ziekenhuis met beginnende uitdroging en het rs virus (een verkoudheidsvirus wat bij kleine kinderen op de longen slaat en er heel erg veel slijm in/op de longetjes kan komen) en in haar geval ook nog eens een hele zware variant van het virus. Inmiddels is ze gelukkig weer thuis, maar we hebben samen ruim een week in het ziekenhuis ‘’gewoond’’. Iedere avond even met het thuisfront gebeld om te vragen hoe hun dag was gegaan, iedere avond kreeg ik de vraag van een van de jongens wanneer ik samen met hun zusje naar huis kwam en vertelde ze me hoeveel ze me miste. Nou geloof me, dat in combinatie met het heel erg ziek zijn van mijn dochtertje, dat brak mijn hart. Mijn hart is nog nooit zo vaak gebroken geweest als die week. En zodra ik even een momentje voor mezelf had, stortte ik even compleet in, heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild, om mezelf vervolgens weer bijeen te rapen om er weer voor mijn dochtertje te kunnen zijn. Ik moet zeggen dat ik in deze week ook erg blij was met de pijnstilling die de huisarts had voorgeschreven. Goed het is wel net zoals een leeuw die langzaam op zijn prooi afgaat en dan ineens toeslaat, zo werkt deze pijnstilling ook, in het begin haalt het de scherpe kantjes eraf en dan langzaam aan begint de pijn weer steeds erger te worden en dan BAM daar is het weer. Alles doet weer zeer op het oude niveau.

Maar jeetje ik ben zo blij dat we weer thuis zijn, mijn gezinnetje weer compleet. Met mijn dochtertje gaat het gelukkig weer de goede kant op, ze is er nog niet maar dat komt vanzelf. Helaas is nu mijn oudste zoontje weer aan de beurt, hij heeft een bacterie opgelopen op zijn ogen, dus die krijgt nu antibiotica. Oh en in de tussentijd was ook de auto nog eens kapot gegaan en was niet meer te maken, gelukkig wel al een andere auto kunnen regelen. Maar goed hoop dat ik mijn portie voor dit jaar wel heb gehad hihi.

Eigenlijk had ik misschien beter een andere titel kunnen kiezen, zoals Murphy’s law of pech, pech en nog eens pech!!!!

Ik moet maar zo denken ‘’na regen komt zonneschijn’’! Toch?!