Duracell konijntjes

De griepperiode houdt binnen ons gezin nog wel even aan, helaas. Met de oudste gaat het langzaam de goede kant op, de antibiotica slaat gelukkig aan en zijn oogjes zie je iedere dag weer een beetje beter worden. Maar nu heeft de middelste zijn oogjes ontstoken, hoogstwaarschijnlijk dezelfde bacterie als zijn oudste broer en heeft hij ook nog eens de gewoonlijke andere griepverschijnselen. De jongste telg van het gezin houden we maar even extra goed in de gaten, want ondanks dat de kleine meid weer steeds beter gaat drinken, begint ook zij tekenen van de griep te vertonen. En alsof dat nog niet genoeg was, heb ik zelf ook griep onder de lede. Ik voel me gezicht en heb spierpijn op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat het kon ;) . Maar door dit alles viel mijn ‘’wat een leuke zaterdag’’ had moeten worden in het water.  Ik had namelijk gepland om met mijn moeder gezellig een dag naar Amsterdam te gaan en als afsluiting van de dag zouden we samen naar de Ladies of Soul gaan, even ontspannen na een aantal stressvolle weken. Maar die stressvolle weken hebben een grotere impact op mijn lichaam gehad dan in eerste instantie bleek, maar ook ik moet eraan geloven en de koek is voor nu dus echt even op. Sterker nog de koek is echt op, in plaats van zaterdagavond vroeg naar bed te zijn gegaan omdat ik me al niet zo lekker voelde, heb ik vervolgens de hele avond op de spoedeisende hulp doorgebracht. Na nodig onderzoek en bijna niet meer te kunnen lopen omdat ik me zo beroerd voelde, bleek dat het ‘’gelukkig’’ alleen maar een beginnende griep was. Heb me op dat moment wel goed gerealiseerd dat fibromyalgie in combinatie met griep niet echt (zeg maar helemaal niet) fijn is.

Eigenlijk merkte ik afgelopen week al dat het steeds minder ging. Ben hartstikke vermoeid en mijn lichaam is ook moe (bloed laten prikken bij de huisarts, eindelijk, maar dat was allemaal goed). Toch ook maar even bij de reumatoloog langs geweest, had steeds pijn op mijn borst met ademen en pijn tussen de schouderbladen. Gelukkig kwam hier niets geks uit, het kwam puur van de stressvolle weken. Reumatoloog raden wel aan, de dosering van de pijnstilling op te hogen, dit ook gedaan en moet zeggen dat het wel verlichting geeft. En ik moest het RUSTIGER aan gaan doen en daarin mijn ritme moet vinden. Serieus, rustiger aan doen nog rustiger, heb het gevoel dat wanneer ik op dit moment nog rustiger aan doe ik COMPLEET stil kom te staan. Maar goed ik zal het eens een kans geven en nu met een fikse griep op de loer is dat misschien niet eens zo’n heel slecht idee.

Afgelopen week was wel een mooi moment om aan mijn oudste zoontje uit te leggen (althans een poging gedaan tot) hoe het zit als ik (mama) minder energie heb. Ik moest een manier verzinnen die leuk en levendig was om het uit te leggen. Want ik weet heel goed dat ik lang niet meer alles zo goed kan als dat ik het voorheen kon en dat maakt me regelmatig verdrietig. Maar als ik dan de vraag krijg waarom ik weer moe ben, een logische en zeker ook terechte vraag, is dat wel heel confronterend.  Samen met hem heb ik reclamespotjes van Duracell batterijen (je weet wel, die konijntjes die niet van ophouden weten, eindeloos veel energie hebben) zitten kijken. En uitgelegd dat hij en zijn broertje de Duracell konijntjes zijn, heeeeeel veeeeeeel energie hebben. En ik ben dan het konijntje dat al heeeeel snel moet opgeven. Daarnaast een beetje proberen uit te leggen waardoor mijn energie ook minder wordt, bijvoorbeeld nu wanneer ik dus griep krijg. Want ja probeer maar eens aan een 4 jarige uit te leggen hoe het zit wanneer ‘’mama’’ fibromyalgie heeft en dus niet altijd alles kan doen omdat het lichaam niet wil. Duracell batterij konijntjes leken me dan wel een goed idee.

Maar ik ben al heel lang geen Duracell batterij konijntje meer, dat ik kon doen en laten wat ik wilde, die tijden zijn voorbij. Dat is me inmiddels duidelijk geworden, heb dat nog niet altijd geaccepteerd, ooit komt dat misschien nog wel.

Voor nu zijn mijn batterijen echt leeg en moeten ze nodig opgeladen worden.