Aansteller???

Een aantal weken geleden ben ik naar de reumatoloog geweest. Ik had pijn op mijn borst en in de boven rug tussen de schouderbladen. Ik had steeds enorme pijnaanvallen, waardoor ik bijna niet meer kon ademen. Zodra ik me inspan wordt de pijn en druk op mijn borst alleen maar erger. Dit is nog maar een kort lijstje met klachten die ik heb. Deze pijn heb ik denk ik al bijna anderhalf jaar, maar eigenlijk heb ik al die tijd de schuld gelegd bij de fibromyalgie. Want een van de symptomen van fm is pijn op de borst. De reden waarom ik een aantal weken geleden dan toch naar de reumatoloog ben gegaan is, omdat ik op een of andere manier al een hele tijd het gevoel dat deze klachten niet van de fm afkwamen. Klinkt misschien raar maar het klopte gewoon niet, het voelde niet meer goed om te zeggen, ‘’oh het komt door de fm’’. Helaas fuifde de reumatoloog bijna onmiddellijk mijn verhaal van tafel en zei je hebt fm dus daar komen je klachten vandaan, maak je maar niet druk, het ligt niet aan je hart en je hebt geen ontstekingen. Je hebt een stressvolle periode gehad met krijgen van een baby, de baby die in het ziekenhuis heeft gelegen. Haar advies, verhoog de medicatie maar en dan zal je merken dat de pijn vanzelf afneemt. Nu ben ik niet iemand die op haar mondje is gevallen (heb soms een grote mond, maar een klein hartje ;) ) en normaal gesproken zou ik ook niet zomaar genoegen hebben genomen met dit antwoord, maar juist door die stressvolle weken die mijn gezin achter de rug had was ik moe, heel erg moe. Liever gezegd UITGEPUT! Hierdoor ging ik niet tegen de reumatoloog in en was op dat moment enigszins opgelucht dat ik niet iets ernstigs mankeerde.

De eerste paar dagen extra pijnstilling nemen hielp nog wel, super fijn natuurlijk, hierdoor begon ik toch aan mezelf te twijfelen. Voor de mensen die mij kennen die weten dat ik een sterke persoonlijkheid ben en het niet in mijn aard zit om snel aan mijzelf te twijfelen. Er zijn nu wel momenten geweest waarop ik dacht, verbeeld ik me die pijn dan maar, het antwoord daarop is NEE absoluut niet. Ik durf van mezelf te zeggen dat ik een hele hoge pijngrens heb en dat wat ik voel op mijn borst mij een angstig gevoel geeft. En mijn pijn was wel degelijk echt want al heel erg snel kwam de pijn toch weer door de pijnstilling heen. Om zeker te weten dat ik niet ‘’gek’’ aan het worden was en dat ik me niet aanstelde, heb ik mijn verhaal ook bij mijn fysio voorgelegd. Mijn fysio was het met mij eens dat ik mijn gevoel moest volgen en weer naar de huisarts moest om met hem te gaan overleggen. Ook mijn fysio vond dat er meer aan de hand moest zijn, want voorheen kon ik met de massages van de fysio wel weer een week of anderhalve week vooruit, nu ben ik binnen 12 uur alweer terug bij af. Mijn fysio was dan ook van mening dat er inderdaad weleens meer aan de hand kon zijn.

Zo gezegd zo gedaan, ik had een afspraak gemaakt bij de huisarts. Afgelopen woensdag ben ik er geweest. Ik heb hem mijn hele verhaal voorgelegd en ook aangegeven dat ik een aantal weken geleden ook bij hem had gezegd dat ik zo’n pijn op de borst heb. Vervolgens uit het bloedonderzoek wat toen gedaan is, kwam niets raars, hartfalen hebben we toen ook meteen kunnen uitsluiten. In de tussentijd was er al een röntgenfoto gemaakt en ook daar was niets raars op te zien. De huisarts dacht meteen aan de ziekte van Tietze. (een niet levensbedreigende maar wel zeer pijnlijke reumatische aandoening aan het kraakbeen van de borstkas.) En na de nodige onderzoeken was dit dan ook de diagnose: Tietze. En dan niet zomaar, neeeeeee tuurlijk niet, omdat ik deze klachten al zo ontzettend lang heb, is het chronisch. Alsof fm (wat chronisch is) nog niet genoeg was. Nee nu heb ik bij iedere inspanning ook nog eens pijn en een druk op mijn borst, pfffff. Hierdoor is mijn medicatielijstje ook weer iets gegroeid. De pijnstilling die ik al had (Zaldiar) is verder opgehoogd tot het maximale, daarnaast heb ik nu Naproxen gekregen (ontstekingsremmer) in de hoop dat dit iets doet voor de Tietze en ook nog eens maagbeschermers vanwege de Naproxen.

Een paar weken geleden had ik naast endometriose en bekkeninstabiliteit alleen fm maar geen medicatie, nu is daar dus Tietze bijgekomen en heb ik niet alleen medicatie maar ook medicatie tegen andere medicatie. Dus dit is iets wat ik wel weer even moet verwerken. Dat heeft weer tijd nodig, tijd om het een plaats te geven, tijd om er mee te leren leven. Want ik ben geen aansteller, ik heb echt iets ook al zie je het niet.