Waar is mijn oude ik gebleven?

Regelmatig vraag ik mezelf af, waar is toch mijn oude ik gebleven. Dat sportieve meisje dat minimaal drie keer per week deed hockeyen en dat op school aan alle sporttoernooien meedeed. Ook toen had ik al last van fm zonder dat ik dat wist, maar mijn conditie was op dat moment zo goed dat mijn lichaam daar heel lang op heeft kunnen teren. En het feit dat ik vaak moe was en wanneer ik uit school kwam eerst even een uurtje moest gaan slapen, dat gaf ik toen ik samenwoonde de schuld aan het moeten wennen van de combinatie een eigen huishouden runnen, naar school gaan en daarnaast werken. Achteraf gezien was dit de fm die al steeds sterker werd.

Net zoals iedereen met fm zou ook ik graag mijn oude ik terug willen, al is het soms maar voor even, weer bruisen van de energie en de trap op en af kunnen rennen zonder dat ik het gevoel heb dat ik lood in mijn benen heb. En ik wil ook proberen mijn oude ik weer iets meer terug te krijgen, meer gaan doen aan mijn conditie, want voor mij geldt namelijk als mijn lichaam in een goede conditie is, voel ik me beter en heb ik lang niet altijd zoveel last van mijn klachten. Gisteravond ben ik een stuk gaan wandelen samen met mijn moeder en dat is erg fijn. Dat voelde goed om te doen.

Afgelopen week zou het super handig zijn geweest als ik meer van mijn oude ik zou hebben gehad. De ziekenboeg binnen ons gezin was namelijk weer eens volop aanwezig. De kleinste was zo verkouden dat ze bijna niets meer binnen hield (hoe vaak ik afgelopen week onder gespuugd ben is niet te geloven (denk dat ze me stiekem niet zo lief vindt :P )). En halverwege de week werd de middelste ook nog eens ziek, extreem hoge koorts en wilde niet eten, drinken gelukkig wel, die bleek erge keel- en oorontsteking te hebben. En op een beetje hoesten na ontspringt de oudste gelukkig nog de dans. Maar met twee kinderen die heel veel huilen omdat ze ziek zijn, bedden die om de haverklap verschoond kunnen worden om maar een aantal dingen te noemen, is best pittig vooral als je daar de korte nachten bij op telt. En zieke kinderen hebben is al pittig wanneer je geen fm hebt, dus ik had afgelopen week graag een stukje meer van mijn oude ik gehad.

Maar goed, met Moederdag ben ik super verwend door de kinderen. Ze hadden samen met papa de cadeautjes ingepakt met prinsessen inpakpapier en voor een heerlijk ontbijt gezorgd. Daar kan ik weer heel lang op teren.

En wat betreft mijn oude ik, tsja die krijg ik nooit meer helemaal terug, maar ik ben mezelf ook nog niet kwijt. Want diep van binnen zit ik er nog wel en ik realiseer me heel goed dat mijn oude ik nooit meer de boventoon zal voeren, ik van nu zal er alles aan gaan doen om meer met de oude ik te gaan samenwerken. Eens kijken hoe dat uit gaat pakken!