Terug naar de routine

De carnavalsvakantie is weer voorbij. Een week is echt zo voorbij en vooral omdat ik de griep heb gehad. En ondanks dat ik merk dat de griep nog niet helemaal uit mijn lichaam is, heb ik het gevoel dat het ergste nu toch echt voorbij is, ook bij de kinderen gelukkig. Het heeft allemaal wel lang genoeg geduurd. (we hebben tenslotte al vanaf begin december om de beurt een zieke gehad, dus ik ben er ook wel heel erg klaar mee).

Maar goed, ik blijf positief en denk maar zo, we gaan weer richting de lente. Altijd leuk, de vogeltjes die weer beginnen te fluiten, bloemen die weer gaan bloeien, mijn verjaardag (hahah), dagen die weer langer worden maar ook beter weer, warmere dagen. Leuk die gedachte, maar dat duurt nog een paar weekjes.

Eind van de week ga ik gezellig een dagje met mijn moeder naar de huishoudbeurs. Hier heb ik echt enorm veel zin in. Maar zoals jullie allemaal ook zullen weten is griep hebben/krijgen terwijl je fm hebt een super aanslag op je lichaam, zo dus ook op die van mij. Hierdoor weet ik dat ik het aankomende week toch extra rustig aan moet doen. Dingen ver van te voren plannen of spontaan doen, dat werkt helaas bijna nooit meer. Hier ontkom ik natuurlijk niet altijd aan, en net zoals de huishoudbeurs, dat heb ik samen met mijn moeder al weken geleden ingepland. Maar dan wel op een vrijdag, zodat ik daarna nog een heel weekend heb om bij te komen. En we nemen mijn dochtertje ook mee, zij is nog heel erg klein, maar hierdoor moet zij dus in de kinderwagen liggen, wat voor mij meteen positief uitpakt want ik kan achter de kinderwagen lopen, heb hierdoor meer houvast en we moeten extra verplichtte pauzes inlassen (jaja ik weet het ik ‘’gebruik’’ mijn eigen kind voor mijn eigen ‘’leuke’’ doeleinden hihi, maar eigenlijk is ze een soort vangnet, mijn vangnet. Want anders ga ik misschien toch te gemakkelijk over mijn grenzen heen. Nu kan dat niet). Die dag is zij mijn Japie Krekel J. En ik heb ook wel even zitten twijfelen of ik haar wel mee moest nemen, niet zo zeer omdat ze klein is, maar meer vanwege de kinderwagen, want als het dan druk is, dan loop ik daar met de kinderwagen, misschien niet heel handig dacht ik. Maar goed ik ook aan mezelf denken, ik heb er wel steun aan, plus dat er natuurlijk ook de negenmaandenbeurs is, dus er lopen genoeg mensen met een kinderwagen. En laten we wel wezen of je nu tegen de enkels gereden wordt door een kinderwagen of door een boodschappenwagentje ;) (zo’n ding waar vroeger alleen je overgrootmoeder mee liep omdat zij heel erg oud was, maar tegenwoordig loopt iedereen ermee omdat ze zijn opgepimpt en allemaal leuke moderne printjes hebben).

Voordat het zover is, begint vandaag weer het ‘’normale’’ leven, niet meer in bed blijven liggen en met de kinderen een film kijken en dan opstaan wanneer we zelf willen. NEEEE we gaan terug naar de routine. Kinderen op tijd opstaan en de oudste naar school en dan boodschappen doen voor het avondeten. En ik ga weer terug naar mijn schoonmaakrooster, terug naar mijn huishoudroutine, de ‘’rust’’ in mijn hoofd weer terug krijgen. Heel lang geleden heb ik een schoonmaakrooster voor mezelf gemaakt, met voldoende pauzes erin, want op die manier vond ik bij mezelf voldoende ‘’motivatie’’ om hoe dan ook mijn huishouden te blijven doen, goede of slechte dag. Eens in de zoveel tijd laat ik rooster een beetje voor wat het is, door omstandigheden of omdat ik het bewust doe, maar uiteindelijk (niet dat het een zooi is in mijn huis hoor, helemaal niet, maar met drie kleine kinderen zie je en dat mag ook dat er geleefd wordt) wordt ik na verloop tijd toch een beetje onrustig en grijp ik terug op mijn vertrouwde schema (ook al kan ik heel goed van mijn schema afwijken). Noem het nesteldrang die niet meer over is gegaan.