Acceptatie

Vorige week ben ik 28 lentes jong geworden. En zoals ik vorige week al vertelde heb ik een aantal jaren geleden bewust ervoor gekozen om mijn verjaardag niet meer ‘’groots’’ te vieren. En rond mijn verjaardag gewoon gezellig een dagje met mijn gezin weg te gaan (helaas hebben we de dierentuin nog even moeten uitstellen, omdat de griep weer terug is in ons gezin L ).

Herken je dat, wanneer je jarig bent, er altijd wel iemand is die vraagt ‘’ en hoe voelt het nu om …. Oud te zijn? ‘’ en het standaard wordt wat ik daar altijd opgaf was, prima hoor merk er niet veel van. Dit jaar heb ik die vraag besproken samen met vriendinnen die voor mijn verjaardag toch langs kwamen. De vraag is dan voornamelijk hoe groot is de invloed van fm op ouder worden.

Ik wil niet altijd zeggen hoe het echt met mij gaat, vaak zeg ik standaard dat het goed met me gaat, maar mensen die heel dicht bij mij staan weten vaak wel beter. En tegen hun kan ik dan ook best wel eens zeggen dat het echt niet zo goed gaat, het ‘’vrolijke’’ masker gaat dan af. Omdat mijn vriendinnen graag willen begrijpen hoe fm werkt en welke invloed het heeft op mij en mij er zo goed mogelijk in willen steunen, praten we er veel over (Jenny, Anne en Daphne bij deze super bedankt voor alles en jullie zijn echt heel erg belangrijk voor me). Dus dit jaar was mijn antwoord op de vraag ‘’hoe voelt het nu om… oud te zijn? ‘’ anders dan voorgaande jaren.

Heel eerlijk vind ik het vaak moeilijk dat ik lang niet meer alles kan zoals ik het voorheen kon. Maar ook dat ik dingen in mijn hoofd heb zitten en dat mijn lichaam daar dan totaal geen zin in heeft. (alsof mijn hoofd en lichaam, zwart en wit of ying en yang zijn, in ieder geval twee tegenpolen die niet samen werken. Eigenlijk zijn het twee kleuters die nog moeten leren om samen te spelen). Ruim een jaar geleden heb ik een andere fiets aangeschaft, een met trapondersteuning, iets waarvan ik altijd zoiets had dat is voor oude mensen. Ik ben niet oud dus ik heb dat niet nodig. Klopt ik ben niet oud, ben net 28 geworden weet je nog maar er zijn vaak dagen dat ik me wel 82 voel (en mijn oma van 80 is dan nog mobieler dan ik). Maar goed ik heb zo’n fiets aangeschaft omdat ik lekker met mijn kinderen wil gaan fietsen. Ik voel me al regelmatig schuldig genoeg dat ik iets niet of niet zo goed meer kan of dat ik moe ben. We willen dit jaar bij ons de tuin veranderen, niet alleen voor de kinderen maar ook voor mij, het onderhouden van de tuin wordt voor mij gewoon te zwaar. Het is dan lastig om te realiseren en toe te geven dat het niet meer kan. Aan de andere kant weet ik ook heel goed dat wanneer de tuin onderhoudsvriendelijker wordt ik meer energie overhoudt om leuke dingen te gaan doen met de kinderen. Maar hetgeen waar ik wel heel verdrietig van kan worden is dat mijn moeder dingen voor mij doet, die ik eigenlijk voor zou moeten kunnen doen. Dan kan ik echt wel huilen en dan BAAL ik echt enorm dat fm op mijn pad is gekomen.

Maar goed ik zal tot op een zekere hoogte accepteren dat ik fm heb, dat ik regelmatig een stapje terug moet doen. Maar ik zal het nooit helemaal gaan accepteren. Misschien ook wel bewust. Zolang ik niet volledig accepteer dat ik dit heb, zal het me ook niet klein krijgen. Ik wil er alles uit halen dat erin zit en wil hier sterker uitkomen. Dit houdt in dat ik eens in de zoveel tijd een compromis zal moeten sluiten met mijn lichaam en eens in de zoveel tijd toch tijdelijk zal moeten accepteren hoe de situatie op dat moment is. Maar ik zal er alles aan doen om dit zo positief mogelijk aan te gaan, zodat mijn kinderen later nooit hoeven te zeggen ‘’ wat ik me van mijn jeugd herinner is dat mama altijd moe was en altijd pijn had en ze ging bij de pak en neer zitten’’.

Ik realiseer me heel goed dat fm voor iedereen anders werkt en dat het lang niet altijd mogelijk is om er alles uit te halen wat erin zit, hoe graag je ook wilt.

Maar voor mij, voor nu weiger ik fm volledig te accepteren. Ik accepteer dat ik fm heb, dat is namelijk iets wat ik niet kan veranderen, maar accepteer niet wat fm met mij doet, want daar heb ik wel gedeeltelijk invloed op. Het is voor altijd en dat is nog heel erg lang.

‘’Experience is a brutal teacher, but you learn. My god, do you learn’’. C.S. Lewis