Afgelopen week heb ik rustig aan gedaan, misschien wel iets te rustig aan,
maar goed. Mijn schouder doet nog altijd pijn en zodra ik teveel doe, wordt de
pijn alleen maar erger. Van de week baalde ik regelmatig dat ik zo weinig
gedaan had.
Maar van het weekend, heb ik dat gevoel helemaal losgelaten. Ik bedacht bij
mezelf dat ik me heel druk kon gaan maken over de taken die nog op mij liggen
te wachten (maar die liggen van de week ook nog wel te wachten) maar of ik me
nu druk maak of niet, daar wordt het werk echt niet sneller gedaan. En daar
komt nog eens bij dat het de komende weken behoorlijk warm gaat worden, dus het
komt allemaal wel. Zaterdag wel langzaam aan samen met mijn man een start
gemaakt om een en ander al weg te werken. Zondag zijn we met de kinderen
gezellig met de trein naar Nijmegen geweest, gezellig gewinkeld. En enorm
genoten van de enthousiaste gezichtjes van de kinderen. Die vrolijke gezichtjes
hebben me heel erg goed gedaan, heb echt genoten en nog geen moment gedacht aan
de dingen die ik thuis allemaal had kunnen doen.
Aankomende week ga ik rustig aan de slag en zie wel hoever ik kom. En als
ik echt door de bomen het bos niet meer zie, kan ik de hulp van mijn broertje
en zijn vriendin inschakelen, zij hadden al aangeboden om te komen helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten